بررسی مسمومیت های منجر به فوت در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سال های ۱۳۷۵ الی۱۳۸۴

سابقه و هدف: مسمومیت ها در کودکان یکی از اورژانس های مهم وخطرناک بوده و حتی می تواند منجر به فوت گردد. به منظور تعیین علل منجر به فوت ناشی از مسمومیت ها در کودکان این تحقیق در مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم طی سال های 1375الی 1384 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مطالعه داده های موجود صورت گرفت. پرونده کلیه کودکان زیر 12 سال که طی سال های فوق به علت مسمومیت به بیمارستان لقمان حکیم مراجعه نموده بودند، بررسی و موارد منجر به فوت تعیین گردید. خصوصیات فردی و اپیدمیولوژیک آن ها به عنوان عوامل مرتبط استخراج و در یک فرم اطلاعاتی ثبت گردید. سپس داده ها از طریق آمار توصیفی ارایه گردید. یافته ها: طی مدت مورد بررسی 11150 کودک مسموم به این مرکز مراجعه و بستری شده بودند که تعداد 37 مورد (33/0%) منجر به فوت گردید. 12 کودک (4/32%) قبل از رسیدن به بیمارستان فوت کرده بودنــد. نسبت پسر به دختر 2/1 و میانگین سنی بیماران 5/3 ± 3/4سال بود و پیک سنی بیماران 4-1 سـال (1/59%) بود. کلیه مسمومیت ها اتفاقی بوده و 8/37% در فصل تابستان و شایع ترین راه مسمومیت (81%) خوراکی بود. از نظر فاصله مکانی 2/70% بیماران از اطراف تهران یا شهرستان ها ارجاع شده بودند که 35% با فاصله زمانی بیش تر از 6 ساعت بعد از مسمومیت به این مرکز رسیده بودند. مسمومیت های منجر به فوت عبارت بودند از: هیدروکربن ها 27% و سپس مسمومیت co، قارچ های سمی و ترکیبات اوپیوم هرکدام 8/10% ، سموم ارگانوفسفره و بوتولیسم (با احتمال همراهی مسمومیت با قرص برنج) هرکدام 8% و بخار جیوه 4/5%، بلع اسید و عقرب گزیدگی هر یک 7/2% و 5/13% نیز ناشی از داروها بودند. نتیجه گیری: مسمومیت ها در کودکان مخصوصاً مواد خطرناکی چون ترکیبات هیدروکربنی، تریاک، سموم ارگانوفسفره نیاز به درمان سریع، صحیح و به موقع دارد. به علاوه می بایست به فکر اقداماتی جهت پیشگیری باشیم.